வகை: அனுபவம்

எங்கள் தென்னாசிய குடும்பக் கட்டமைப்பில் தியாகங்களும் அர்ப்ணிப்புக்களும் அதில் தவறினால் வரும் குற்றவுணர்வுகளுமே இயங்குசக்கரங்களாக இருக்கின்றன.

இங்கு பெற்றொர் பிள்ளைகள் என்ற உறவானது ஒருவரின் வாழ்வினூடு இன்னுமொருவர் வாழ்வதாகவே இருக்கிறது. பெரும்பாலான பெற்றொர் தங்கள் வாழ்நாளில் தம் விருப்பிற்கோ மகிழ்விற்கோ வாழ்வதில்லை. அவர்கள் தமக்கான செலவுகள் எதுவும் செய்வதில்லை, பொருட்கள் எதுவும் வாங்குவதில்லை, பயணங்கள் எதுவும் செல்வதில்லை. பிள்ளை வளர்ப்பு என்பது மட்டுமே இங்கு முன்னிறுத்தப்படுகிறது. இங்கு வளரும் பிள்ளைகளும் பெற்றோராலும் சமூகத்தாலும் எதிர்பார்கப்படும் குறித்த வாழ்க்கைப் பாதையில் மட்டுமே செல்ல பழக்கபட்டுவிடுகிறார்கள். இதில் பெற்றோரின் எதிர்பார்ப்பு தங்கள் எதிர்பார்புக்கமைய பிள்ளைகள் வாழவ்வது என்று ஆகிறது. பிள்ளைகளின் எதிர்பார்பு பெற்றோரை மகிழ்ச்சிப்படுத்துவது என்று ஆகிவிடுகிறது. தமது வாழ்க்கையின் மகிழ்ச்சியை அடுத்த தலைமுறையில் தேடுவதற்கு அவர்களும் தயாராகிவிடுகிறார்கள்.

எல்லாரும் பெற்றார் பிள்ளைகளுக்காகச் செய்யும் தியாகங்களைப் பற்றிச் சொல்கிறார்கள். அதன் காரணமாக அந்த பெற்றோர் எதிர்பார்ப்பதை பிள்ளைகள் செய்வது அவசியம் என்றும் சொல்கிறார்கள். பெற்றோர் பிள்ளைகள் மகிழ்வாக வாழ்வதற்கே அறிவுரை சொல்வதாகவும் சொல்கிறார்கள். அப்படியாயின் மகிழ்ச்சியாக வாழும் பிள்ளைகள், தங்கள் மகிழ்ச்சியை விடுத்து, பெற்றோர் சொல்லும் வழியில் மகிழ்ச்சியை தேடுவதில் உள்ள நியாயம் என்ன? பெற்றாருக்காக தங்கள் மகிழ்ச்சியை தியாகம் செய்யும் பிள்ளைகள், தங்கள் பிள்ளைகள் தமக்காக அவர்களின் மகிழ்ச்சியை தியாகம் செய்ய எதிர்பார்ப்பதில் உள்ள நியாயம் தான் என்ன? இந்த முடிவில்லா சுழற்சியின் முடிவு தான் என்ன?

குடும்பத்தில் உள்ள அனைவரும் தங்கள் மகிழ்ச்சியை மற்றவரின் மகிழ்ச்சிக்காகத் தியாகம் செய்தால், இறுதியில் யாராவது மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறார்களா? தமது மகிழ்ச்சிக்குக் காரணம் மற்றவரின் தியாகம் எனின், அந்த மகிழ்ச்சி அவர்களுக்கு நிலையானதாக இருக்குமா?

மற்றவரை பாதிக்காமல் தங்கள் மகிழ்ச்சிக்காக வாழ்பவர்களை சுயநலவாதிகளாக முத்திரை குத்தி, அவர்களை குற்றவுணர்ச்சிக்கு உள்ளாக்கி, அவர்களின் மகிழ்ச்சியில் தவறு காணவே எல்லாரும் தயாராக இருக்கிறார்கள். ஒரு தனிநபர் மற்றவர்களை பாதிக்காத வகையில் மகிழ்சியுடனும் திருப்தியுடனும் வாழ்வதில் என்ன தவறு?

மற்றவர் வகுத்த பாதையில் வாழ்வது மட்டுமா இங்கு முக்கியமாகிறது? எல்லோரும் மகிழ்சியாக வாழ்வதே முக்கியம் என்றல்லவா சொன்னார்கள்!

இதைப்பற்றி இதுவரை யாரிடமும் எங்கேயும் கதைத்ததில்லை. ஆனால் இன்று என் கதையை பொதுவெளியில் பகிரலாம் என்று முடிவெடுத்திருக்கிறேன். எனக்கு 12-13 வயது இருக்கும்போது, நான் என்னுடைய நெருங்கிய உறவினர் ஒருவரால் பாலியல் தொல்லைகளுக்கு உள்ளாக்கப்பட்டிருக்கிறேன். அதன் விளைவுகள் இன்னமும் என் வாழ்வில் எங்கோ இருப்பதாகவே நான் உணர்கிறேன்.

நான் 7ம் வகுப்பில் படித்துக்கொண்டிருந்த காலப்பகுதியில் இந்த சம்பவம் நடந்தது. நான் கொழும்புக்கு இடம்பெயர்ந்து வந்து ஒருவருடத்துக்கும் உள்ளான காலப்பகுதி அது. பாடசாலை முடிந்ததும் ஒரு குறித்த உறவினர் வீட்டில் சென்று நிற்பது வழக்கம் வழமையாக அந்த வீட்டில் பல உறவினர்கள் இருப்பார்கள். ஆனால் இந்த குறிப்பிட்ட நாளில் உறவினர் எல்லோரும் எங்கோ சென்றிருந்தனர் (எதற்காக என்பது நினைவில் இல்லை). அந்த குறித்த உறவினர் மட்டுமே வீட்டில் இருந்தார்.

வழமைபோலவே நான் தொலைக்காட்சிப் பெட்டிக்கு முன்னால் அமர்ந்து ஒரு சிறவர் நிகழ்ச்சியையோ திரைப்படத்தையோ பார்க்கத் தொடங்கினேன். அந்த உறவினர் என் அருகில் இருந்த கதிரையில் வந்து அமர்ந்தார். அது வழமையாகவே இருந்தது. அவர் என் தொடையில் தன் கையை வைத்தார். அது சாதாரணமாக இருந்தது. அவர் என் காற்சட்டை வழியே கையை விட்டு என் ஆணுறுப்பை தொட்டார். அது குழப்பமானதாக இருந்தது. அவர் என் ஆணுறுப்பை வெளியே எடுத்து நாக்கால் நக்கத் தொடங்கிரார். அது பிழையாக இருந்தது.

எனக்கு என்ன நடக்கிறது என்று விளங்கவில்லை, ஆனால் அது தவறானது என்று மட்டும் விளங்கியது. நான் அவரைத் தள்ளிவிட்டு என் பாடசாலைப் பையையும் தூக்கிக்கொண்டு வீட்டைவிட்டு வெளியே ஓடினேன். பிரதான வீதி வரை ஓடிவந்த எனக்கு வீடு எந்தப்பக்கம் என்பது தெரியவில்லை. பார்த்த நினைவிருந்த சில கட்டடங்களை குறிப்பாக வைத்து ஒரு திசையாக நடக்கத் தொடங்கினேன். பேருந்தில் செல்ல பணமும் இருக்கவில்லை, வழியும் தெரியாது. ஒருவாறாக வழிகேட்டு வீட்டுக்கு போய்விட்டேன். ஆனால் அந்த நேரத்தில் அம்மா என்னை கூட்டிவருவதற்காக அந்த உறவினர் வீட்டுக்கு போயிருந்தார். அங்கு நான் இல்லை என்று திரும்பி வந்த அவரிடம் சொல்ல என்னிடம் காரணம் எதுவும் இருக்கவில்லை. என்ன நடந்தது என்றும் சொல்லவில்லை. அதன் பின்னர் இன்றுவரை யாரிடமும் சொல்லவுமில்லை.

இது என்ன பெரிய விடயமா என்று சிலருக்கு இருக்கலாம். அது மீண்டும் நடக்கவும் இல்லை. அந்த உறவினர் இருக்கும் இடங்களில் தனிமையா இருப்பதை தவிர்த்து வந்திருக்கிறேன். இப்போது அவரை நேரடியாக பயம் இன்று பார்க்கவும் முடிந்திருக்கிறது. ஆனாலும், 21 வருடங்களின் பின்னரும், அந்த சம்பவத்தின் விளைவுகள் என்னை சில வகைகளில் பாதித்திருப்பதாகவே உணர்கிறேன். குடும்பங்கள் உறவுகள் என்ற கட்டமைப்புக்கள் மீது அவநம்பிக்கையான ஒருவனாக நான் வளர்ந்திருக்கிறேன். நான் எப்போதும் தனிமையை விரும்புபவனாகவும் தேவையில்லாமல் மற்றவர்களிம் தொடர்புகளை தவிர்ப்வனாகவும் இருக்கிறேன். என்னுடைய இருபதுகளின் நடுப்பகுதி வரையுமே சுய சந்தேகம் உள்ள ஒருவனாகவே இருந்திருக்கிறேன். இதற்காக நான் சொல்லவரவில்லை இவை எல்லாவற்றுக்குமே அந்த சம்பவம் தான் காரணம் என்று. ஆனால் அதன் பாதிப்புக்கள் என்னில் இருந்திருக்காது என்றும் என்னால் சொல்ல முடியாது.

ஆனால் இப்போது இத்தனை வருடங்களுக்குப் பிறகு நான் ஏன் இதைப்பற்றி பகிர்கிறேன் என்று நீங்கள் நினைக்கலாம். அண்மையில் இதேபோன்ற நெருக்கிய குடும்ப அங்கத்தவர் ஒருவரால் பாலியல் தொல்லைகளுக்கு உள்ளான வேறொருவருடன் உரையாடும் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. அவர்கள் இது தனக்கு மட்டுமே நடந்ததாக நினைத்துக்கொண்டிருந்ததையும் அறிய முடிந்தது. நான் என் கதையை இவ்வாறு பொதுவெளியில் பகிர்வதன் மூலமாக அவர்களும் தாங்கள் தனித்திருக்கவில்லை என்பதை உணரமுடியும். இந்த பிரச்சனை தொடர்பான உரையாடல்களின் ஆரம்பப்புள்ளியாகவும் இது இருக்கட்டும்.

பின்குறிப்பு: எனக்கு பாலியல் தொல்லைகள் செய்த நபர் யார் என்று நான் இங்கு குறிப்பிடவில்லை. ஆனால் அவரோ அவரின் வளர்ந்த பிள்ளைகளோ இதைக் கட்டாயம் வாசிப்பார்கள். நான் தன் பெயரை சொல்லிவிடுவேனா என்ற சந்தேக்திலேயே அவர் வாழட்டும். அவரின் பிள்ளைகள் தங்கள் பிள்ளைகளை அவருடன் தனித்து விட நேர்ந்தால் அவதானமாக இருக்கட்டும். பெறாமகனுக்கும் பேரனுக்கும் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை.

ஒரு PhD மாணவனான என்னிடம் பல சந்தர்ப்பங்களிலும் PhD பற்றி பல சந்தேகங்கள் கேட்கப்படும். இது அவ்வாறான அடிப்படையான சந்தேகங்களையும் PhD கல்வி தொடர்பான மேலதிக தகவல்களையும் தரும் ஒரு பதிவு இது.

PhD?

• ஆங்கிலத்தில் Doctor of Philosophy, லத்தின் மொழியில் Philosophiae Doctor, தமிழில் முனைவர்/கலாநிதி
• இது குறிப்பிட்ட துறையில் ஆய்வு செய்து, ஆய்வுக் கட்டுரை சமர்ப்பித்து பெறும் ஒரு உயர் கல்விப் பட்டம்.
• Doctor of Philosophy என்பதில் philosophy என்பது கிரேக்க மொழியில் ‘அறிவின் மீதான காதல்’, “love of wisdom” என்று அர்த்தப்படும்.

PhD என்றால் என்ன?

அடிப்படையில் PhD கல்வி ஒரு ஆராய்ச்சிக் கல்வி. ஆனால் இது நோபல் பரிசை வாங்கித்தரும் அளவுக்கான பெரியா ஆராய்ச்சியாக இருப்பதில்லை, (நோபல் பரிசு கிடைத்தாலும் தப்பில்லை). நீங்கள் உலகின் பெரும் ஆராய்ச்சியாளராகவும் ஆகப்போவதில்லை. சரியாக சொல்வதென்றால் PhD என்பது ஒருவருக்கு ஆராய்ச்சி செய்யும் திறமை இருக்கிறது என்பதை நிரூபிக்கும் ஒரு சந்தர்ப்பம். PhD என்பது ஒருவகையில் ஆராய்ச்சி செய்வதற்கான ஒரு பயிற்சி.

ஏன் PhD செய்ய வேண்டும்?

• பலரும் பல காரணங்களுக்காக PhD செய்வார்கள்.
• சிலருக்கு இது தொடர்ந்து ஆராய்ச்சி செய்வதற்கான ஒரு பயிற்சி.
• சிலருக்கு தமது தொழிற்துறைசார்ந்த அறிவை வளரக்கும் ஒரு சந்தர்ப்பம்.
• சிலருக்கு தொழில் வாய்ப்புக்களை அதிகரிக்கும் ஒரு வழி.
• ஏன் செய்யக்கூடாது என்று நினைக்கும் இன்னும் சிலர்,
  என்னைப் போல, (ஒருவகையான வெட்டி பந்தாவுக்காகவும் செய்யலாம்).

ஒரு PhD கற்கை நெறியில் சேர என்ன தேவை?

• ஏதாவது ஒரு நோக்கம், அந்த நோக்கத்தை அடைவதற்கு நேரத்தையும் உழைப்பயும் கொடுக்க தயாராயிருத்தல்.
• இதை தவிர, பெரும்பாலும் ஒரு Masters degree அல்லது first class அல்லது second class, upper division உள்ள ஒரு Bachelors honors degree, அல்லது இவற்றுக்கு சமனாக கருதக்கூடிய வேறு தகமைகள் (துறைசார்ந்த வேலை அனுபவம் போன்றவை).
• ஆராய்ச்சிப் படிப்பை வெற்றிகரமாக தொடரும் திறமை உள்ளவர் என்பதை நிரூபித்திருத்தல்.
• அது முன்னைய கல்விகளில் செய்த (சிறு) ஆராய்ச்சி செயற்திட்டங்கள் வாயிலாகவோ, வேறு வழிகளிலோ காட்டப்படலாம்.

எவ்வளவு பணம் செலவாகும்?

• பொதுவாக PhD மாணவர்களிடம் பாடநெறிக்கான கட்டணம் அறவிடப்படுவதில்லை. (மிகவும் குறைவு, நான் அறிந்து யாரும் இல்லை)
• ஏதாவது புலமைப்பரிசில் மூலமாக மாணவர்களின் வாழ்க்கைச் செலவுக்காக ஒரு கல்வி உதவித் தொகை வழங்கப்படலாம்.
• அல்லது மாணவர்கள் கற்பித்தல் உதவியாளர்களாகவோ (teaching assistants) ஆராய்ச்சி உதவியாள்ர்களாகவோ (research assistants) வேலை செய்யவும் முடியும்.

எவ்வளவு காலம் செலவாகும்?

• இது நாட்டுக்கு நாடு, கல்வி நிறுவனத்துக்கு நிறுவனம், துறைக்குத் துறை வேறுபடும்.
• குறைந்த பட்சம் 2 வருடங்களாகவும், பெரும்பாலும் 3 அல்லது 4 வருட்ங்களாகவும், பொதுவாக அதிக பட்சம் 6 வருடங்களாகவும் இருக்காலாம்.
• ஆனாலும் 10-12 வருடம் PhD செய்யும் சிலரையும் சந்தித்திருக்கிறேன்.

PhD முடிவில் என்ன?

• பொதுவாக ஒரு பட்டம் பெறுவதற்கான ஆராய்ச்சிக் கட்டுரை (ஆய்வேடு) சமர்ப்பிக்கப்படல் வேண்டும்.
• இது சில சந்தர்ப்பங்களில் 100,000 அல்லது அதற்கும் அதிக சொற்களை கொண்டதாக இருக்கலாம்.
• பெரும்பாலான நாடுகளில் ஒரு நேர்முகத் தேர்வில் தேர்வாளர்களின் ஒப்புதலையும் பெற வேண்டும்.
• இந்த தேர்வுகளில் சித்தி அடைந்தால், பொதுவாக உங்கள் பெயருக்கு முன்னால் 2 எழுத்துக்களும், பெயருக்கு பின்னால் 3 எழுத்துக்களையும் சேர்க்க முடியும்.

இது PhD தொடர்பான ஒரு அடிப்படையான அறிமுகம். உங்களுக்கும் PhD தொடர்பான சந்தேகங்கள் இருந்தலால் தெரியப்படுத்தவும், என்னால் இயலுமானவரை அவற்றுக்கான பதில்களை தர முயற்சிக்கிறேன்.

தேவை இருந்தால் மீண்டும் இன்னுமொரு பதிவில் சந்திக்கலாம்…